GEZİLER
Gezme tozma tecrübelerim: )
Selam!!
Çok oldu değil mi yazmayalı?
Bu blog olayı da bir enteresan. Yazdıkça yazası yazmadıkça yazmayası geliyor insanın. En son cinsiyetçi oyuncaklardan dem vurmuşum baktım da epey de zaman geçmiş.
Neler yaptık bu zaman aralığında diye sorarsanız, gezme tozma faaliyetlerine zorunlu olarak ara verdik bir kere. Çünkü hastalıktan kurtulamadık. Çoluğu çocuğu olanların daha iyi bileceği üzere etrafta bir virüs dolaşmakta ve herkesi perişan etmekte bu kış. Bizim kız da okullu bir birey olduğundan artık, bu virüsleri özenle kendisine bulaştırmakta ve evimize taşımakta sağ olsun. Basit bir soğuk algınlığı ile başlayan ve iyileşmeye doğru evrilmiş olan süreç iki kere acillik olmaya doğru evrildi hızla. O malum yaramaz virüsü önce ben sonra da sevgili eşim bedeninde misafir ettikten sonra kendisi şimdilik bizi terk etmiş görünüyor. Okumaya devam et
Yeni Bir Yıl : 2018
Şu hayatta 34. yılımı eda ederken bir yılı daha yaşayıp bitirmek yeni bir yıla merhaba demek üzereyiz. Benim yaşlarımda pek çok kişinin, ve hatta (kümeyi daha da daraltırsak) 30’lu yaşlarını süren pek çok kadının hayat muhasebesi yapmaya başladığı yaşlara tekabül eden 2017 yılı her birimiz için bambaşka şeyler ifade ediyor. Üzücü, hüzünlü ve hatta acılı olan anıları hafızalardan silmek mümkün olmaz elbet ama yeni yıl yeni başlangıçlara vesile olsun, geçmişi değil, anı yaşama yılı olsun demek en doğrusu galiba.
Yeni yıla dair planlar yaparken ve sıkı sıkı uyulacak (!) yeni kararlar alırken bir yandan da geçen yılı nasıl geçirmişiz diye şöyle kısa bir hafıza turu yapayım dedim.
Çocukla Seyahat Etmenin Avantajlarını Sıralıyorum
Gezmeyi seven insan çoktur. Sevmeyen azdır. Ben de sevenlerdenim, malum. Sağ olsun sevgili eşim de öyledir. Ben kendi çapımda Türkiye sınırları içinde ailemle çıktığım tatiller olsun, üniversite yıllarında gençlik kampları olsun pek çok yer gördüm. Sevgili eşim ise daha 18 yaşında interrail ile tüm Avrupa’yı kat etmiş biri!! Yaptığımız işler de seyahati hayatımızın bir parçası haline getirince, iki kişilik sırt çantalı seyahatlerle başladığımız maceralarımız aramıza kızımız da katılınca iki sırt çantası, bir bavul bir de puset olarak devam ediyor. 4 yıldır bizim küçük hanımla ülke içi/ülke dışı pek çok yere, genellikle uçakla ama otobüs ve özel araç da dahil olmak üzere çeşitli taşıt araçlarıyla yaptığımız seyahatler sonrası bir takım tecrübeler edindik haliyle.
Çocukla Seyahatte Olmazsa Olmaz İlk 10 !
Bir blogger olarak sıkı bir blog okuyucusuyum da aynı zamanda.
Geçenlerde konusu çocuklarla seyahat olan bir bloga rastladım. Biraz karıştırınca hem seyahat ettikleri yerlerin sayısından hem de çocuğun yaşından çocukla seyahatte daha yolun başında olduklarını anladım. Dedim, benim bunca yıllık tecrübem var. Biraz ahkam kesmek benim de hakkım artık. Üstelik öyle uslu, annesinin babasının elini bırakmadan tıpış tıpış yürüyen, yatırdığın yerde uyuyan bir bebek/çocuk da değil hani bizimkisi. Bu açıdan bakınca ahkam kesmeyi de kendime hak görüyorum açıkçası.
Ankara’da Çocukla Nerelere Gidilir?
Ankara’da yaşıyorum biliyorsunuz. Burada doğdum, okudum, çalıştım, çalışıyorum, evlendim, anne oldum.
Uzun yıllar İstanbul’dan sonra gelen ikinci sıradaki şehirde yaşamanın ezikliğini içimde hep hissettim. Türkiye’nin kalbi İstanbul’da atıyordu ama ben Ankara’da yaşıyordum!! Her fırsatta İstanbul’da yaşayan anneannemgillere, teyzemgillere, dayımgillere giderdim. Ama zaman geçtikçe kendimi artık Ankara’lı gibi hissetmeye, Ankara’yı ve Ankara’lı olmayı sevmeye başladım.
Londra’da 12 saat: Tate Modern ve Londra’ya Veda
Dün, Londra’da 12 saatLondra’da 12 saat yazıma kaldığım yerden devam ediyorum.
12 saatlik Londra gezisini bir yazıya bile sığdıramadığıma göre Londra’nın nasıl ”dolu bir şehir olduğunu varın siz düşünün gari.
Buckingham Sarayı’nı demir çitlerin arkasından da olsa görüp, sarayı arkamıza alıp aile fotoğrafını çektirdikten sonra, Essex’ten gelecek arkadaşımızı karşılamak için sabahtan beri buraya kadar yürümüş olduğumuz yolu gerisin geriye yürümeye başladık.
Londra’da 12 Saat
Geçen haftalarda Hürriyet gazetesinin Seyahat ekinde Ayhan Sicimoğlu‘nun Londra’yı yazdığını gördüm. Konuya geçmeden bir parantez açayım: Ayhan Sicimoğlu olmak istiyorum bu dünyada!! O nasıl bir hayat şekli, nasıl bir insan, nedir? !!! Geziyor, tozuyor, yiyor, içiyor, yazıyor ve üstüne para alıyor!! Yukarıda linkini verdiğim yazıda şuna benzer bir cümle kurmuş kendisi ”… arkadaşımın babası teknesini pek kullanmazdı…” Sizin teknesini pek kullanmayan babası olan bir arkadaşınız oldu mu? Neden bir Ayhan Sicimoğlu değilim, neden olamam, olamayız, cevap bu sorunun cevabında gizli dostlarım, tam da Londra seyahatini yazmadan önce okudum yazısını, sağ olsun ufkumu açtı diyor ve parantezi kapatıyorum.
Başlıktan da anlayacağınız üzere Londra’da 12 saat geçirdik. Bir önceki yazıda bahsetmiştim zaten, Cambridge’de kalıyorduk, seyahatimiz burası eksenliydi ama bu kadar yakınına gelmişken Londra’yı görmeden dönmek olmayacaktı. Londra elbette ki 12 saate sığdırılabilecek bir şehir değil. Bunu iddia etmek ayıp olur her şeyden önce. Ama en azından bir havasını soluyalım, belki başka bir zaman hakkını vererek gezmek de nasip olur dedik.
Büyük Britanya, 1. Bölüm : Cambridge
Ailecek bir hafta İngiltere’deydik.
Cambridge’in Boxworth kasabası ikametli, günü birlik Londra gezili Great Britania maceramıza buyurunuz!
İngiltere’nin zihnimdeki en eski izi elbette ki sevgili Prenses Diana’nın ölümüne ait. Bir önceki neslin (annemlerin yani) şaşaalı düğününü izlediği, gelinliğinin kuyruğunu günlerce konuştuğu kadının düğünü ile neredeyse aynı ölçüde ses getiren cenaze törenini izledi bizim nesil de. Aklımda Diana’nın iki oğlu Prens William ve Prens Henry’nin annelerinin cenazesindeki vakur duruşları kalmış…
*Gornji Grad + *Donji Grad = Zagreb
Merhabalar!
Yine uzun bir ara oldu, farkındayım ama yapılması gereken işler, düşünülmesi gereken düşünceler falanlar filanlar derken oturup da ağız tadıyla bir yazı yazamadım.
Son yazımda yaptığımız Zagreb gezimizden bahsetmiştim hatırlarsanız. Bugün Zagreb günü!
‘Zagreb nereden esti?’ Sorusuna yanıt vermekle başlayalım. Efendim, bizim seyahatlerimiz genellikle birimizin iş veya eğitim seyahatlerine diğerlerimizin entegre olması suretiyle gerçekleşmekte. Diğer bir seyahat rotası belirleme yöntemimiz ise hava yollarının kampanyalı biletlerinin sunmuş olduğu seçenekler arasından seçim yapmak. Son Zagreb seyahatimiz de bu yöntem ile taa Temmuz ayında kararlaştırılmış ve biletleri alınmıştı.
Ordan, Burdan…
Uzun süre yazmayınca içime sıkıntı çöküyor resmen. Yazmak beni kesinlikle mutlu eden, adeta kaslarımı gevşeten bir şey. Beyin kaslarımı ve ruh kaslarımı.
Takip ettiğim bloglardan birinde (bu blog) bir bilgi vardı. Yaratıcı tarafı olan beyinler eğer bu yaratıcılıklarını ortaya çıkaramazlarsa baş ağrısı ve migren bu kişilerde daha sık görülürmüş. Konunun bilimsel dayanağı hakkında bir fikrim yok ama bana çok mantıklı geldi. Yani, içeride bir çeşit enerji var, dışarı çıkamıyor ve sonuçta ağrı yapıyor. Basit bir neden sonuç ilişkisi aslında değil mi? Bu nedenle bu blog bana çok iyi geliyor. Çok uzun yıllardır yapmak istediğim bir şeymiş meğerse. Yazmaya başladım, mutluyum, rahatladım.
Yaşayan Köy
Hiç köyde yaşamadım. Çocukken yazları memlekete gittiğimizde bir-iki defa babamın köyüne uğramışızdır. Yazları köyde değil, yaylada yaşanır çünkü bizim oralarda. Yayla yaşamı hakkında az biraz fikrim var ama köy hayatına dair filmlerden, belgesellerden gördüklerim haricinde hiç bir bilgim yok esasen.
Beypazarı- Lagania
Lagania, Beypazarının bilinen ilk adı ve ”kaya doruğu ülkesi” anlamına geliyor.
Anadolu’nun ortasındaki bu küçük tarihi vahayı nasıl da bugüne kadar göz ardı etmişim kendime şaşırdım doğrusu. Ankara’da doğdum, büyüdüm, burada yaşıyorum, Beypazarlı onca arkadaşım oldu, Beypazarı kurusu yedik afiyetle, meşhur yaprak sarmalarının lezzeti herkesin dilindeydi, Beypazarı tarhanasını aradık hep tarhana alırken, Beypazarı maden suyunu zaten bilmeyen yok, üstelik her gün de içtik neredeyse ama yanı başımızdaki bu güzelliği gidip görmeyi es geçmişiz.
Beypazarı
Ankara’da 34 yılımı tamamlamış biri olarak Beypazarı‘na ilk kez bugün gittim. Evet, dünyanın bir uçlarına gidip görmüş olabilirim ama burnumun dibindeki bu güzel ilçeyi görmek ancak bu güne nasip oldu sevgili izleyenler. E bu da benim ayıbım.
Evcil Hayvanlar Parkı
Ankara gibi Anadolu’nun orta yerinde denize uzak resmi bir şehirde 3,5 yaşında, hareketli, bıcır bıcır bir çocuğu uzun yaz günlerinde tüm gün oyalamak kolay bir iş değil. Bu nedenle, her ne kadar kendisi sabahtan öğlene kadar anaokuluna gitse de öğleden sonra yatma saatine kadar aktivite içinde olmak istiyor.
İstanbul’un Neresindensin?
Turistik İstanbul gezisine çıkmıştık geçen ay ortasında. Yıllardır İstanbul’a defalarca gidip gelmiş, hatta uzun süreler kalmış biri olarak pek çok turistik yerini görememiştim maalesef. Bu gezimizin amacı eski Roma’nın başkenti, Türkiye’nin ve hatta bence dünyanın en güzel şehri İstanbul’un hakkını vermekti.
İzmir, Sakız Adası, Alaçatı
Nerede kalmıştık? İzmir’i anlatmaya devam.
Bir önceki yazıda kızımla ilk gittiğimiz müze olan İzmir Kadınlar Müzesinden bahsetmiştim. Bir sonraki müzemiz Ümran Baradan Oyun ve Oyuncak Müzesiydi.
Ümran Baradan da kimdir diye soruyorsunuz biliyorum. Müzeye gidene kadar ben de bilmiyordum ne yalan söyleyeyim. Oysa biraz araştırınca ne kadar da kıymetli bir kadın olduğunu öğrendim. Kendisi sanatçı bir aileden gelen resim ve seramik sanatçısı. İzmir’deki evini müze haline getirmiş, bizlere hediye etmiş. Kendisi ile ilgili magazinsel bir bilgi de vereyim. Uğur Dündar’ın kayın validesidir ayrıca. Ne yazık ki 2011 yılında da aramızdan ayrılmıştır.
Gelelim müzeye. Müzeye Kordon’dan kolayca yürüyerek ulaşabilirsiniz. Ancak çıkmanız gereken son bir yokuş var ki benim 3,5 yaş bücürü ile o sıcakta epey çileli bir yokuş yürüyüşü oldu doğrusu. Yine de imkansız değil. Biz yaptık oldu. Müze’nin girişinde bile hoş figürler var çocukları cezbeden bu nedenle kapısından sevinçle girdi bizim kız.
İzmir, Kordon, Kadın Müzesi
Aslında bu gezimizdeki – ve umarım bundan sonrakilerdeki- amacım seyahatler esnasında neler yapıyoruz, nerelerdeyiz günlük olarak yazmaktı. Ama maalesef bir önceki yazıda bahsettiğim gibi benim dalgınlığım nedeniyle hayal oldu. Bir dahaki seyahate kaldı. Ne diyelim; sağlık olsun.
Gelelim gezimize. Aslında daha önce bir İzmir yazısı yazmıştım. Ancak daha çok yazacak gibi görünüyorum. Çünkü İzmir’e gelip gittikçe daha çok seviyorum, daha sık gelmek istiyorum. Geçmişte, İstanbul gibi bir şehir dururken ve hali hazırda Ankara’da, başkentte yaşarken neden İzmir’de yaşayayım ki der, biraz ön yargılı bakardım ama son bir kaç yılda hemen hemen her konuya olduğu gibi bu konuya da bakış açım değişti. Belki gelecekte burada yaşamayı düşünebilirim. Bakalım gelecek neler gösterecek. Okumaya devam et
İzmir-Sakız Adası Yolcuları Döndü!!
Uzun bir aradan sonra merhaba!!
Kaç gündür yazamadım. Birinci sebebi gezentiailesi olarak yine gezmelerdeydik. Gezmelerde olmamız yazmama engel değildi aslında. Sorun şu ki minimum eşya, minimum valiz felsefem gereği kendi bilgisayarımı götürmedim giderken. Sevgili eşimin bilgisayarını kullanırım bir kaç gün dedim. Ama admin hesabımı unuttuğumdan başka bir bilgisayardan maalesef siteme erişemedim. Bu yazıyı yazdığıma göre dönmüş olduğumu anladınız.
Dönüşüm muhteşem oldu sevgili izleyenler. Sizlere müthiş yazılar gelecek bu gezimizden.
Masal Kitabından Bir Sayfa: PRAG
